[Arieu]

Tuż przy rynku w jednej z kamienic trwają intensywne prace. Z wnętrza słychać odgłosy młotków i krzyki ekipy. Sama kamienica ma trzy piętra i jest zbudowana z czerwonej cegły.
Na dębowych drzwiach powieszono pergamin.

Już jutro!
Otwarcie placówki przedsiębiorstwa de Callies!

Otwarcia dokona głowa rodu, Arieu de Callies, przybyły do Rivangoth specjalnie na tę okoliczność!

A co znajdziecie w 'de Callies'?
Wszystko! Wszystko, co tylko sobie wymarzycie.
Nasi pracownicy i agenci użyją wszelkich możliwych sposobów i znajomości, aby zadowolić swych klientów!

Jutro!
Przyjdź i spraw sobie przyjemność!

[Arieu]

W dniu otwarcia w oknie widać było co chwila twarz sidana nerwowo rozglądającego się po rynku. W końcu sidan opuścił kamienicę razem z kilkoma towarzyszami. Rozbiegli się w różne strony, niepewnie przyglądając się przechodniom.
Wrócili po niecałej godzinie. Weszli do środka, a po kilku minutach przed drzwiami pojawił się sidan z okna.
-Niestety! Z przyczyn niezależnych od właścicieli, wielmożny Arieu de Callies nie mógł przybyć na dzień dzisiejszy do miasta! Z tego powodu ogłaszam przesunięcie daty otwarcia o kilka dni. O nowym dniu poinformujemy jak tylko w Rivangoth zjawi się pan de Callies! - powiedział głośno, tak aby wszyscy ludzie na rynku mogli go usłyszeć. Kartkę z podobnymi słowami przyczepił pod ogłoszeniem o otwarciu i zniknął w budynku.

[Arieu]

Ostateczny termin otwarcia! Arieu de Callies jest już w Rivangoth i za dwa dni otworzy biuro! Zapraszamy! - taki napis pojawił się w miejscu kartki z przesunięciem otwarcia. Jednocześnie podobne słowa rozkrzykiwali sidani po całym mieście.

[Arieu]

Z kamienicy wyszedł sidan średniego wzrostu. Miał rzadko spotykane u swych pobratymców zielone oczy. Na żółtą koszulę miał nałożony wypolerowany, błyszczący napierśnik. Czarne spodnie ewidentnie wykonane były z najdroższych materiałów.
Sidan, wyprostowany, z podniesioną głową, uniósł prawą rękę w górę pozdrawiając niewielki tłumek, który zebrał się pod kamienicą.
-Witajcie! - rozpoczął. -Wielki to dla mnie zaszczyt gościć w tym wspaniałym mieście. A jeszcze większy otwierać biuro rodzinnego przedsiębiorstwa!
Rozejrzał się po zebranych i mówił dalej wolno spokojnym, niskim głosem:
-Nazywam się Arieu de Callies i przybyłem tutaj, aby przynieść radość mieszkańcom Imperium. U nas znajdziecie wszystko czego szukacie. Za niewygórowaną cenę jesteśmy w stanie spełnić każdą waszą zachciankę. Bo nie ma rzeczy niemożliwych! - podniósł przy tych słowach głos, ale zaraz przycichł- Za niektóre trzeba po prostu odrobinę więcej zapłacić.
Arieu posłał w tłum szeroki, biały uśmiech. -Zapraszam więc do środka!


Pierwszym pomieszczeniem w kamienicy jest korytarz wyłożony brązowym dywanem, o ścianach pomalowanych na brzoskwiniowo. Zaraz przy drzwiach na ścianie wisi wieszak, a obok siedzi niziołka w wieku trochę powyżej średniego, przyjaźnie się uśmiechając -Można zostawić okrycia wierzchnie, nic im się nie stanie - zapewnia wchodzących.
Dalej po obu stronach znajdują się drzwi. Po lewo otwarte na oścież, z tabliczką "Biuro". Nad drzwiami napis "Nic nie jest niemożliwe". Naprzeciwko nich zamknięte z tabliczką "Zapisy do gildii pana de Callies". Trochę dalej kolejne drzwi, również zamknięte, zza których wydobywa się przyjemny zapach jadła. Obok drzwi z napisem "?aźnia". Po drugiej stronie - stołówka.
Na końcu korytarza kręcone schody. Poręcze z czarnego drewna, stopnie obite jasna tkaniną.
Na górze kilka pokoi. Wszystkie do wynajęcia. Wejścia na następne piętro pilnuje sidan w skórzanej zbroi z halabardą w ręku. -Przejścia nie ma - odpowiada uprzejmie, acz stanowczo, każdemu, kto chce przejść. I równie stanowczo przekonuje nadgorliwych do porzucenia swych zamiarów."

[veles]

Nowa kamienica zwróciła uwagę przechodzącego przez rynek mrocznego elfa.
-Co to znowu za plugastwo? - splunął pod nogi
Wszedł do środka głośno trzaskając drzwiami.
-Witamy w siedzibie gildii... - powiedział odźwierny
-Gildii? - przerwał zaciekawiony elf - Założonej przez kota?
-Przez szanownego pana Arieu...
-Rekrutujecie do gildii założonej przez jakiegoś pchlarza? W życiu -na Bogów Północy - mojego topora nie dostaniecie! Chyba że mam go wbić w wasze zapchlone głowy!

Trzasnął drzwiami i udał się do tawerny

[Madaj]

Lacert przechodząc koło nowej kamienic spojrzał na wypadającego z niej Mroczniaka.
- Co na Bogów?!pomyślał.
Wślizgnął się do środka i spojrzał na niziołkę siedząca pod koło jakiegoś śmiesznego drewnianego haka.
- Witajssssscie sssssso to za psssssybytek powsssstał? Mówicie, że to gildia jakiego Ssssssidana? Pamiętam Ssssidany, oj pamiętam. Sssssałkiem ssssmaczne ssssą te kocury. Hmmm sssssdzie tu ssssię można zapissssać?

[Arieu]

-Tutaj na prawo, pierwsze drzwi. Zapukać i wejść - odparła z uśmiechem niziołka.

[Jehran]

Sam fakt że ktoś z Bazzathu otwiera tutaj gildię wywołały u Miauczka spore zaciekawienie. Wróciły wspomnienia z młodości, co prawda jego rodzinny Sebkhat i Al Karsaq to dwa różne światy, ale zawsze to Sidańskie światy, Rivangoth takim zdecydowanie nie było. Raźnym krokiem ruszył w kierunku wejścia.
Wewnątrz poczuł sie trochę nieswojo, nie lubił zbyt ciasnych pomieszczeń, szczególnie z jaszczurkami w środku, no chyba że takimi w puszce, ale to już inna historia. Powiesił płaszcz na wieszaku i stanął w kolejce.

[Arieu]

-Kotku, nie czekaj, pan lacert widać się odrobinę zawiesił. Śmiało, wchodź do gabinetu. Nie obawiaj się, w środku są twoi ziomkowie i jest przytulniej niż tutaj - powiedziała niziołka rozglądając się bo korytarzu, za którym najwyraźniej nie przepadała.

[Jehran]

Nie czekając na dalsze zaproszenia wszedł do środka.
- Witam. Ja w sprawie rekrutacji - wypalił na dzień dobry.

[Arieu]

Za drzwiami krył się przestronny pokój, od ściany do ściany wyłożony puszystym, bladoróżowym dywanem w przedziwne wzory. Ściany były jasnożółte, a okna przez które przebijały się promyki słońca przysłonięte niebieskimi, cienkimi kotarami. W pomieszczeniu znajdowały się dwa średniej wielkości biurka z drewna, oba przykryte białymi serwetami, oba zawalone papierami.
-Witaj! - zaczął radośnie starszy sidan siedzący z lewej strony. -Bardzo się cieszymy. W tej chwili jak widać, jesteś jedynym chętnym w tym pokoju, zatem możesz wybrać z kim chciałbyś porozmawiać, i kto wie, zapoznać się bliżej. - uśmiechnął się szeroko.
Przy drugim biurku siedziała młoda sidanka, ubrana w zwiewną, jasnozieloną tunikę. Uśmiechała się ciepło, a w jej wesołych oczach wesoło przeskakiwały ogniki.

[Jehran]

- Głupie pytanie - mruknął pod nosem i czym prędzej poszedł w kierunku sidanki, a nuż jaszczur by sie obudził i by go ubiegł.
- Witam - zaczął, tym razem ciszej i przymilniej
- Gdzieś mam podpisać? Jakieś podanie czy coś? Chętnie odpowiem na wszystkie pytania. -

[Arieu]

-Nie ma głupich pytań, są tylko głupie odpowiedzi - mruknął sidan i zagłębił się w swoich papierach.

Sidanka poprawiła włosy i nie patrząc na petenta zaczęła czegoś szukać wśród papierów. W końcu znalazła to czego szukała. Była to kartka z ankietą. Położyła ją przed sobą i zaczęła pytać miękkim, przyjemnym głosem. -Poproszę o pańskie imię, a także informację czym pan się zajmuje i powód, dla którego zainteresował się pan naszą organizacją.
W oczekiwaniu na odpowiedź zmierzyła sidana wzrokiem. Kilkukrotnie.

[Jehran]

- Jestem Miauczyk zwany Kociłapką i pochodzę z Sebkhatu. Zajmuję sie... no walką oczywiście i... takimi tam drobnymi sprawkami - ściszył głos przy końcówce wypowiedzi - A przyciągnął mnie fakt że gildia ma siedzibę w moich rodzinnych stronach, zawsze to jakieś powiązanie z domem. Nie samą walką sie żyje - mrugnął porozumiewawczo do sidanki - No i w tak bogato zdobionym budynku pewnie bogata gildia ma siedzibę, a co za tym idzie, dostatku i dla mnie troche skapnie.

[Arieu]

Sidanka wszystko skrupulatnie zapisała, mrucząc jednocześnie pod nosem. -Miauczyk... Sebkhat... Takie tam drobne sprawki... Nie sama walka... dostatek dla mnie...
-Dobrze - powiedziała, kiedy skończyła. Odłożyła kartkę na bok. Wstała, wyciągnęła kolejną kartkę i powiedziała -Jesli byłby pan tak miły, proszę wypełnić także to. - Przechylając się przez biurko, podała Miauczykowi kartkę, a także pióro. Jednocześnie patrzyła mu głęboko w oczy. Miauczyk mógł wyczuć delikatny zapach różanych perfum.