[Borgh]

Do trumny zblizył się wielki barbarzyńca, duma nie pozwala mu żegnać martwych ale honor wojownika każe oddać cześć wielkiemu wojownikowi, dlatego też stoi i z kamiennym wyrazem twarzy wpatruje się w trumnę. Gdy skonczył odszedł niepostrzeżenie.

[Icarium]

-Czekaj brachu. Ja tez spadam, od tych górnolotnych słów rzygać mi sie chce. A tymi pieprzonymi zboczeńcami gwardia powinna sie zając ale jak zwykle nie ma ich tam gdzie powinni być! Powiedział krasnolud i ruszył za matem.

[Kadian]

Przechodząc obok dziwnego zbiegowiska Kadian przysłuchiwał się chwilę po czym stwierdził:
-Ale pieprzenie.
Po czym oddalił się szybciej niż się zjawił.

[Krzysiek]

Gorten wyciągnął swój topór.
- Na tym toporze, tylko najtwardsi zostawiają wyszczerbienia. Na Tsumoso mój topór wyszczerbił się aż cztery razy! Przez swe czyny nigdy nie zostanie zapomniany!

[Madaj]

Mroczniak akurat trafił na koniec uroczystości. Rwa mać znowu się spóźniłem - warknął - przy okazji mogliby przemianować tą uliczkę na Aleje Przegranych. Nie ważne jak żył tylko jak skończył, a skończył rozszarpany przez Hordę -szepnął do siebie - już za późno żeby jakąś rozróbę zrobić. Chyba pójdę się napić albo pochędożyć - westchnął - co za popaprane miasto, przegranych czczą jak zwycięzców...

[deshong]

Z tłumy wychodzą cztery osoby i powoli wkładają trumnę do krypty. Po chwili krypta zostaje zamknięta a. Dzwony przestają bić, a zapach jaśmiunu powoli się ulatna. Również mgła coraz bardziej się rozpływa,
Tłum zebranych rozchodzi się powoli.
Przy krypcie staje na honorowej warcie niziołek Deshong.

[Pjetr]

Na cmentarzu dało się słyszeć odgłos kroków. Pjetr przystanął i zaczął rozglądać się za kamratam. Oparł rekę o kordelas i splunął z niesmakiem.
Mówili mi, że tu przyjść bo leją zasłużonych, a tu cichutko jak w grobie i żadnej bijatyki... Nic trzeba wracać z powrotem póki dziewki zagrzane.
Wolnym, nieco chwiejnym acz dostojnym krokiem pirat jął wracać skąd przyszedł.

[deshong]

Deshog zschodzi z Warty i idzie odpocząć

[Kelk]

Gdy w końcu na cmentarzu zrobiło się spokojnie, pojawił się sporych rozmiarów człowiek.
Więc tu spoczął ów słynny paladyn... Szkoda, że nie dane nam było zmierzyć się na placu boju... - pomyślał, po czym wyszeptał parę słów i poszedł dalej

[Haspen]

Po jakieś minucie odkąd Deshong zszedł z warty, przy wrotach krypty pojawił się siwy krasnolud. Kamdin, bez żadnych oznak przynależności (bo przywykł do tego podczas pobytów w centrum świata), obejrzał wrota, i wyciągnął zza pazuchy manierkę.
-Nie myśl, że to za ciebie.
Mruknął w stronę grobowca, pociągając łyk alkoholu.

[Rungni Baradsson]

Chwilę później doczłapał do miejsca pochówku Rungni syn Barada.
- Sam tak pijesz? - zagadnął do kontemplującego smak spirolu Kamdina lekko go przestraszając. - I o co tyle zachodu? - dodał spoglądając na grobowiec - Tyle się taki owojował i jak skończył? Sam się ciachnął.

[Haspen]

-A czemu nie? I dziwi mnie, żeś ruszył to swoje brodate dupsko z Gór Krętych i przyczłapał tutaj.
Kolejny łyk spirytusu.
-I nie, nie wracam w najbliższym czasie.

[Rungni Baradsson]

- A pytał Cię kto wogóle? - odparł ironicznie krasnolud. - Coś ty tak posiwiał? Siedzenie na równinach Ci coś nie służy. A wracając do tego to oto czegoś - dodał wskazując na grobowiec - Niby mnie mało obchodzą takie tego ale woj to woj i przynajmniej trza zobaczyć czy mu nagrobek porządny postawili. Jak sam widzisz, krasnoludzka robota to to nie jest więc za roczek może dwa jak woda podejdzie będzie fucha.

[Haspen]

-Że niby chcesz wleźć do środka? Poza tym, trumna drewniana. Mogli go na bagna wrzucić, jak to jednego zwyczaju jaszczurów jest. Albo spalić na stosie. A nie, jak szarego, śmierdzącego ludzia z Rivangoth pochowali.
Wziął łyk, trzeci już, i odchylił nieco wrota.
-W sumie, trzeba by mu jakiś alkohol na zaświaty sprawić.
Spojrzał na manierkę.
-Dobre i to.

[Rungni Baradsson]

- No to nie stój tak jak jaki elf obsrany ze strachu przed wejściem do szybu kopalni - ponaglił Rungni wyrywając wprawnym ruchem manierkę z rąk kamrata. Pociągnął głęboki łyk i oddał menażkę trochę poddenerwowanemu Kamdinowi ustawiając się za nim w kolejce i mówiąc - No właź wreszcie.