[?apówka]

-Gdzie pędzisz młodzieńcze! Moje zielone cztery litery na pastwę bławatkowych dostojników zostawiasz. O nie!
?apówka wstał i poczłapał za Matem, do strażników miał stosunek dyplomatyczny - średnio olewczy.
-Osłaniaj tyły! Hihi!
Zaśmiał się kładąc łapę na pępku beta.

[Mordrag]

-Racja-skwitował słowa Mata..-Czekamy czekamy a generałek chyba zajęty dość.Może ma podwójna inicjację hehe-zarechotał i podreptał pomału za piratami...-Miło było poznać panowie-zasalutował do strażników wyszczerzając białe zębiska.....

[Irmo]

Txiki znudzony staniem na zewnątrz, wszedł do środka. W korytarzu natknął się na wychodzących piratów.
-A panowie, przepraszam, wybierają się gdzie? Jak mniemam, do ambasadora przyszliście, a ambasadora nie ma w środku. Tako więc za opieszałość przepraszam i do środka z powrotem zapraszam - w trakcie "przemowy" ton głosu zmienił się z groźnego i srogiego, na miły, aż w końcu ork roześmiał się. Zagarnął piratów swoimi wielkimi ramionami i wepchnął ich z powrotem do pokoju.
Już w środku zobaczył strażników. - O, panowie strażnicy. Witam. A von Carstein to gdzie, przepraszam? No, nieważnie. Przy drzwiach stanąć i pilnować, żeby nie wszedł nikt, ani nie wyszedł. Chyba, że za moim pozwoleniem. - wygonił strażników niedbałym ruchem ręki.

Kiedy już poustawiał wszystkich jak chciał, zdjął z pleców topór i się na nim oparł.
-No, piraty. Opowiadać proszę, po co przyszliście. Szybko tylko, bo moja Miłość się może zniecierpliwić - nieznacznie spojrzał w dół na swój topór.

[?apówka]

-Moja Miłość jakoś nigdzie się nie wyrywa.
?apówka spojrzał na portki, w miejsce gdzie zostały ślady pośpiesznego chowania interesu pod dosmaczaniu polewki na dziedzińcu.
-A to po co przyszliśmy to rzecz między nami a ambasadorem, a nie….
Gad czekał aż zielony mięśniak się przedstawi.

[Irmo]

-Ty też masz Miłość? - zdziwił się ork. Jednak szybko się zreflektował. -Txiki Tartalo - przedstawił się -Wedle mojej najlepszej wiedzy, ambasador Błękitnej Gildii, następca ambasadora Cerestera. Tak więc - słucham - uśmiechnął się nawet.

[?apówka]

-Mam! Podobno zacną, ale nie mnie to oceniać.
Gad wtrącił z nieukrywaną dumą.
-Przejdźmy więc do sedna, w pierwszych słowach chciałbym przeprosić Pana Ambasadora, wszak spodziewałem się imć krasnosmroda… ekhm.. luda, Cerestera. Przybyliśmy tu powiadomić Błękitną Gildię, że Piraci Morza Czaszek również postanowili otworzyć ambasadę jednakże dzielnica uciech wydała się nam bliższą i tam właśnie otworzyliśmy placówkę.
?apówka wykończony otarł pot z czoła. O ile łgarstwo przychodziło mu dość gładko, to tak długa przemowa nie okraszona Yberyjskimi znakami przestankowymi, wyrazami zachwytu i całym pirackim smaczkiem wyczerpała go niczym cała noc w pierwszej klasy zamtuzie.

[Irmo]

-Tak... - zamyślił się.
-I do tego poselstwo kilkuosobowe trzeba wysyłać było? I tak przymilnym tonem oznajmiać? Nie łatwiej przez posłańca powiadomić? - pytał z zaciekawieniem.
-Miłość tylko moja jest. Ale nieważne. Cóż was, panie gad, w nasze progi sprowadza w rzeczywistości?

[Kalam]

Po drodze do ambasady drow zdążył opróżnić (dla kurażu) zakitraną za pazuchą manierkę, o ile można tak nazwać półlitrową butelkę rumu. Skutek był jak zwykle dość dziwny.
-A ten znów o swej miłości. Miłość to miłość tamto rzygać mi się już chce od tego pitolenia.-wskazał na orka paluchem i czknął przekonująco zbliżając się do ?apówki.
-Mówię ci panie dystans zachowywać, bo wpierw gada, potem gładzi się po tym tam, trzonku a potem to zwykle dupę trzeba ratować.-zachwiał się i oparł o pirata odzyskując równowagę. -Jeśli wiesz o czym mówię.- szepnął zasłaniając usta dłonią.
-Miłość, moja tylko moja, nawet chłopak to dziewoja.-zarechotał. -Tedy uważać trza.-znów oparł się o ?apówkę i wyszeptał. -Jeśli wiesz o czym mówię.
-Nawiasem mówiąc gdzieś mi się dowódca zgubił, widzieli może wielmoże?

[Irmo]

-Skończ waść o Miłości. Nie rozumiemy się widać. - burknął znudzony.
-Widzę, że szanowny gość wiele ciekawego w pirackiej sprawie do powiedzenia nie ma. Przynajmniej nie w tej chwili. - uśmiechnął się miło.
-No, to słucham.

[Kalam]

-No nie rozumiemy się ale nie dziwota.-wtrącił się jak to miał w zwyczaju. -Wiadomym przeca, że z dewiantami takoż samo jak z politykami. Tolerować można ale rozumieć wcale nie trzeba.-czknął w ramach pointy.

[?apówka]

?apówka znudzony prawieniem o Miłości, mdłości i dupie Maryni przyciął drzemkę. W tak pięknym i przecudownym miejscu jak Ambasada Błękitnej Gildii nawet sny musiały być przecudowne, po prostu nie wypadało inaczej. Gad leżał w pozycji półksiążęcej na poduchach w hallu głównym ambasady, dziewoje wszelkiej maści odziane w najlepsze „stroje”, bo wiadomo że kobiecie w niczym nie jest tak dobrze jak w niczym, serwowały mu rolmopsy z sosem tatarskim wprost do pyska. Po schodach obficie ściekała jucha, opodal Mordrag odlewał się na truchło tej raszpli Valkyrii Dinn, fontanna na dziedzińcu pełna była okowity, na płot nadziane były głowy paladynów, Bjarnie chędożył, kolejny już raz, Panią Witającą, Khhagrenaxx z Icariumem grali w karty o to, kto będzie teraz zjeżdżał zdobioną zbroją po schodach, Herszt spokojnie wybierał gnidy ze łba, a na koniec to co najpiękniejsze, niejaki Azareus stał pod ścianą i pisał węglem bodajże już trzy tysiące setny raz „PMC Pany!”
?apówka ocknął się z błogostanu i wrzasnął:
-Wojna będzie i ...Prącie!
W ostatniej chwili ugryzł się w ozór.

[Irmo]

-Bardzo mi przykro, że dotychczas prącia nie macie i aby choć jeden egzemplarz zdobyć, wywoływać wojnę musicie Zapewnić was mogę, że plan w trakcie snu wymyślony do zdobycia upragnionych narządów was zanadto nie przybliży. Ale osobiście o moim zadowoleniu z wojny was zapewnić już mogę. - ork uśmiechnął się obleśnie i zaczął powoli krążyć po pokoju.

W pewnym momencie do sali wbiegł pachołek i nie zważając na straże krzyknął: Panie Ambasador! Wojna z piratami!
Wcisnął jeszcze Txikiemu zapieczętowany list i wybiegł tak samo szybko jak wbiegł. Ork otworzył list, przeczytał go uważnie, podszedł do strażników i szepnął im kilka słów. Następnie odwrócił się do piratów zebranych w pokoju i powiedział:
-W imieniu mistrzyni Błękitnej Gildii zostaliście pojmani jako jeńcy wojenni, którzy wtargnęli do ambasady bez należytej etykiety, czy jak się tam te pierdoły nazywają. Jednakże, żeby sprawiedliwości zadość się stała, jeden z was może opuścić budynek. Bo ambasadora czy dyplomaty zatrzymanie nie obowiązuje. Chyba, żeście wszyscy posłowie, bo jeden to za mało, to wtedy możecie wyjść wszyscy. - końcówkę powiedział już niedbale i od niechcenia.

[?apówka]

?apówka trwał pewną chwilę w osłupieniu, miał sen, sen który to zaczął się sprawdzać!
Było zostać prorokiem, albo szamanem, albo staruchą z chaty na obrzeżu, nie to jednak nie.. Wyszedł z ambasady i poczłapał obserwować starcie z udziałem swych kamratów, sam był już na to zbyt stary.