[Podziemia]

Elf był bardzo oszołomiony i mocno przecenił swe możliwości. Stwór z łatwością złapał elfa, gdy ten trzymał się jego pleców, i rzucił nim o sufit. Liberum zdążył złapać Raknela nim ten spadł. Tym razem elf na dobre utracił przytomość. Rozcięta głowa również dobrze nie wróżyła, jednak sidan nie wyczuł żadnych złamań. Bestia dalej zbliżała się do Liberuma.

[mindmaster]

Mroczniak był wściekły. Nie dość, że musiał sobie radzić z idiotyzmami elfa, to jeszcze teraz jakaś niedorozwinięty materialnie durny potwór wpakował go w wyżej wymienionego durnego elfa. Gdyby to była elfka to nie miałby nic przeciwko, ale elf! Tym razem ciemnej masie się oberwie (i bynajmniej nie miał na myśli elfa na którym wylądował). Gdy spojrzał na potwora, ten atakował jego futrzastego przyjaciela. Nie czekając aż rozwścieczony potwór będzie w stanie znów skupić się na otoczeniu, rzucił z całej siły toporem w środek pleców bestii. Cień skupiony w swej furii na sidanie nie powinien mieć najmniejszych szans w uniknięciu wielkiego bojowego labrysa, który zmierzał w jego stronę z zawrotną prędkością.

[Podziemia]

Cień zdążył zauważyć mroczniaka i się obrócić. Cios byłby zabójczy, gdyby nie to, że elf zdecydowanie nie był w pełni sił. Cień odepchnął Haarta i wyrwał głęboko wbity w bok labrys, podniósł go i lekko zachaczył nim o strop. Pożar trawił już całe poddasze i przedostawał się na parter. Owe lekkie zachaczenie o strop wystarczyło, by ten runął na bestię. Labrys wbił się w podłogę tuż przy Haarcie. Cień strząsnął jednak z siebie kawał stropu i płonąc zaczął kierować się w stronę mrocznego elfa.

[mindmaster]

Pieprzone cholerstwo, dlaczego nie możesz ZGIN?ć jak każda dobra bestia! - rękawy Haarta opuściły ukryte w nich shurikeny i poleciały prosto w bestię. Z takiej odległości nie mógł chybić. Haart miał nadzieję, że neurotoksyna, którą były pokryte powali potwora natychmiastowo.

[Podziemia]

Tuż po wypuszczeniu shurikenów Haart zorientwał się, że przecież cienie składają się z jednolitej masy, więc nie ma mowy, by zadziałała na nie tokstyna. Shurikenty doszły celu, ale płonący cień zaatakował i tak berserkera. Mroczniakowi jednak udało się unikać ciosów, widać było, że bestia ledwo trzyma się na nogach.

[Salamon]

Podniósł topór z ziemi którego wypuścił by złapać nieszczęsnego elfa...
Dziwna bestia była chyba bardzo wkurzona na mroczniaka, nawet po uniku na cel objęła jego, ale widać było że zmierza do niego niepewnym krokiem. Nie miał już tyle sił by rozpłatać go na pół, prawdopodobnie topór utknąłby płytko jednak miał lepszy pomysł. Chwycił trzonek jedną tylko łapą, ruszył dość szybkim krokiem jednak takim by nie przyciągać zbytnio jego uwagi i zamachnął się celując w lewą nogę, lub coś co ją przypomina, by uniemożliwić mu sprawny ruch. Tylko to mógł zrobić, tak osłabiony całą sytuacją gdy nawet nie mógł chwili odetchnąć.

[Podziemia]

Liberum, ale za lekko, by wbić topór. Udało się mu jednak podciąć cienia, który runął na ziemię. Potwór próbował jeszcze wstać, lecz po chwili padł...

Cały barak zaczął się sypać, a palące się kawałki stropu spadały na bohaterów...

[Podziemia]

W chwilę po powaleniu potwora Haart opadł na kolana. Upływ krwi z rany dał mu się we znaki. Sztylet Kelka był pozmarowany różnymi chemikaliami i choć rana nie była głęboka to krwawiła obficie już od dłuższego czasu. Sidan również nie miał siły wstać po wykonaniu ataku na nogi. Strop runął na bohaterów. Haart zobaczył przed oczyma ciemność i stracił przytomność. Liberum usłyszał jeszcze jakiś głos, a w chwilę potem dołączył do towarzyszy...

Pożar objął również sąsiedni barak. Kilku nieumarłych podpaliło się od ognia. W tłoku, jaki krasnoludy same stworzyły ogień szybko się rozprzestrzenił i wielu nieumarłych spłonęło, reszta uciekła w popłochu w ciemność...

[Podziemia]

Grupa reptilionów z czymś co wyglądało na prowizoryczne parasole przeszukiwała zgliszcza. Dość szybko trafiły one na bohaterów. Grupkę osłaniała niebieska poświata i choć nasi poszukiwacze przygód wyglądali tragicznie to wszyscy jeszcze żyli. Obok nich jaszczury odkopały otwartą skrzynkę, którą Haart próbował ratować. Ona również była nietknięta. Jaszczury wzięły całą siódemkę i udały się z nimi do swojej wioski.